پی آر پی در درمان زخم
پی آر پی جهت درمان زخم های مزمن
خون یکی از حیاتی ترین بافت های بدن میباشد که شامل گلبول های سفید ، گلبول های قرمز ، پلاکت ها
،پلاسما و مواد مغذی و پروتئین ها میباشد.
پلاکت ها در روند انعقاد خونریزی پس از ایجاد زخم بر پوست نقش مهمی دارند و موجب لخته شدن
خون و جلوگیری از خونریزی دارند. اما پلاکت ها میتوانند نقش مهمتری داشته باشند.
پی آر پی در درمان زخم
در فرایند PRP یا platelet Rich Plasma یا همان پلاسما غنی شده با پلاکت مقداری خون از بیمار گرفته میشود
و پلاسما خون در سانتریفیوژ از سلول های خون جدا میشوند سپس از لایه ی بافی کت
با نوک سوزن سرنگ پلاکت ها برداشته میشوند که میتوان آنرا با فعال کننده هایی همچون
گلوکونات کلسیم به صورت ژل در آورد و به عنوان پانسمان اولیه بر روی زخم استفاده کرد
یا در سرنگ انسولین به صورت میکرو اینجکشن به بستر زخم تزریق کرد
یا هردو این کار ها را باهم انجام داد.
در واقع پلاکت ها پس از آپوپتوز و شکسته شدن در اثر وارد شدن استرس مانند ضربه ، گرما ، فعال کننده ها و…
از خود فاکتور های رشد آزاد میکنند که در ترمیم و درمان زخم موثر اند.
پی آر پی در واقع یک روش تهاجمی در درمان زخم محسوب میشوند در حالی که پی آر پی مخالفان و موافقان
خودش را دارد ولی گفته میشود که پی آر پی اگر به صورت علمی و درست و توسط پرستاران متخصص درمان زخم
به نحوی صحیح استخراج شود و کیفیت و تعداد پلاکت ها بالا باشد یک روش علمی و موثر در درمان زخم های مزمن محسوب میشود.
